ή: πλατύνετε την κινητοποίηση κατά τη συνάντηση κορυφής G8
Παρεμβατική Αριστερά, Δεκέμβρης 2006

Ιούνης 2007. Μια απέραντη πορεία από διαδηλωτές και διαδηλώτριες από όλο τον κόσμο διαμαρτύρονται κατά τη συνάντηση κορυφής των G8 στους δρόμους του Rostock. Δεκάδες χιλιάδες υποδέχονται κιόλας στην πίστα του αεροδρομίου τους Πρωθυπουργούς και Αρχηγούς Κρατών και μπλοκάρουν τον πολυτελή χώρο συνεδριάσεων Heiligendamm. Συνεχώς κλονίζεται η ροή της συνάντησης επειδή παρενοχλείται η λογιστική της G8 από τις έξυπνες ενέργειες των διαδηλωτών. Στο επίκεντρο της δημοσιότητας δεν είναι οι διαδόσεις των ισχυρών, αλλά η πολλαπλότητα των διαμαρτυριών και της αντίστασης.
Η απονομιμοποίηση της G8 δεν είναι πλέον αίτημα, αλλά είναι αυτό που γίνεται στους δρόμους, στους φράκτες αποκλεισμού, στις συζητήσεις στις κατασκηνώσεις και στην Αντισύνοδο κορυφής - και αυτό που γίνεται αντιληπτό σαν γεγονός του Rostock. Ένα ολόκληρο χρόνο ετοιμαζόταν για το σκοπό αυτό κοινωνικά κινήματα, συνδικάτα, καμπάνιες δραστήριων χριστιανών, διάφορες μη κυβερνητικές οργανώσεις, αυτοί και αυτές που είναι ενάντια στην παγκοσμιοποίηση, τα κόμματα της κοινοβουλευτικής αριστεράς και τα δίκτυα
της ριζοσπαστικής αριστεράς. Η μαζική παρουσία τους και η πολιτική θέληση, ακριβώς παρά την διαφορετικότητα τους, να μην επιτρέψουν σε κανένα να τους διαχωρίσει, κατάφεραν να αποτύχει η παραπληροφόρηση των ΜΜΕ και η αστυνομική καταστολή.
Η δική μας ευκαιρία να κάνουμε το Rostock ένα τέτοιο γεγονός απορρέει από τις διαδηλώσεις στο Seattle, στην Πράγα, στη Γένοβα και στην Φλωρεντία. Αυτή η ευκαιρία είναι επίσης ένα πρακτικό αποτέλεσμα των συζητήσεων στα Κοινωνικά Φόρουμ, αυτών που αγωνίζονται κατά της παγκοσμιοποίησης και της ριζοσπαστικής αριστεράς στη Γερμανία, στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο. Σε αυτήν την ευκαιρία συγκεντρώνονται όλοι οι τοπικοί αγώνες που γίνονται εδώ και σε όλο τον πλανήτη. Ας εκμεταλλευτούμε αυτήν την ευκαιρία, μεταφέρατε την πείρα από το Heiligendamm και το Rostock και πέρα από κάθε καμπάνια κατά των G8. Η απονομιμοποίηση των G8 είναι μόνο ένα βήμα στο ξεκίνημα ενός παγκοσμίου κινήματος κατά της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποιημένης καπιταλιστικής κυριαρχίας.
Η Παρεμβατικη Αριστερά θεωρεί τον εαυτό της σαν Ένα κομμάτι αυτού του ξεκινήματος. Εμείς προερχόμαστε από διάφορες γενεές και από διαφορετικά φάσματα της μη δογματικής αριστεράς, αγωνιζόμαστε σε αντιφασιστικές οργανώσεις, σε διάφορα κοινωνικά κινήματα και πολιτικές καμπανιες, δουλεύουμε σαν μεμονωμένα άτομα, αλλά όμως συντονισμένα στα συνδικάτα, σε κοινωνικές ενώσεις και εναλλακτικά Projekt. Εμείς συναντηθήκαμε στο ξεκίνημα των αγώνων κατά του νεοφιλελευθερισμού και της παγκοσμιοποίησης.

Για μια ριζοσπαστική παρέμβαση στα δρώμενα

Ανεξάρτητα από το που συναντιόνται τα τελευταία χρόνια οι G8, η Παγκόσμια Οργάνωση Εμπορίου (WTO), το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (IWF), η Διεθνής Τράπεζα, οι ομοταξίες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, το καραβάνι του νέου κινήματος αντίστασης βρίσκεται εκεί και περιμένει να δείξει αποφασιστικά τα δόντια στο νεοφιλελεύθερο management του κόσμου.
Διότι κατά τη διάρκεια αυτών των συναντήσεων αξιώνουν οι ισχυροί να είναι οι αντιπρόσωποι του << πολιτισμένου κόσμου>>, οργανώνουν τη συνέχιση της καταστρεπτικής διαδικασίας, ώστε - μόνο ένα παράδειγμα - να πεθαίνει κάθε δευτερόλεπτο κάπου στον κόσμο ένας άνθρωπος από ασιτία. Αυτοί μιλάνε για ελευθερία, ειρήνη και δικαιοσύνη, για δημοκρατία και για τον απεριόριστο ανταγωνισμό της ελεύθερης αγοράς σαν νόμιμη προϋπόθεση για την ευτυχία και ευημερία όλων. Εντωμεταξύ αυξάνουν σε όλο τον κόσμο οι στρατιές των <<περιττών>>, δυναμώνει με κάθε κατάργηση της ασφάλειας ζωής, η αναγκαιότητα της στρατιωτικής ασφάλειας της ελεύθερης διακίνησης των εμπορευμάτων και των κερδών, ο πόλεμος γίνεται Παγκόσμια εσωτερική πολιτική, τα ανθρώπινα δικαιώματα καταργούνται στο όνομα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και οι βασανισμοί γίνονται άξιοι αποδοχής.
Εμείς πρέπει να απονομιμοποιήσουμε τους G8, και αυτό είναι υποχρέωση μας, γιατί αυτοί εκτός των άλλων, ήξεραν να αποκτήσουν την νομιμότητά τους. Όταν οι G8 υπόσχονται να δημιουργήσουν Παγκόσμια τάξη και να την διασφαλίσουν, αυτό τους αναγνωρίζεται γιατί πραγματικά όλος ο κόσμος απειλείται από ανασφάλεια. Όταν οι G8 απελευθερώνουν την μορφή της αγοράς και τον καταμερισμό της εργασίας, δηλαδή χωρίς να υπάρχει κανένας περιορισμός, και αυτό προς ευτυχία και ευημερία όλων, αυτό τους αναγνωρίζεται ακριβώς για το λόγο, επειδή ο ανταγωνισμός για να επιζήσουμε για εκατομμύρια ανθρώπων είναι καθημερινότητα, δηλαδή είναι στρατηγική και έτσι πρέπει να είναι, έστω και στην άθλια ύπαρξη.

Να ανακαλύψουμε εκ νέου την Αριστερά

Αν θέλουμε να αμφισβητήσουμε τη νομιμότητα των G8, να την υποσκάψουμε και τελικά να την καταστρέψουμε, πρέπει να βρούμε άλλες απαντήσεις στη γενική ανασφάλεια για το επιζείν, να βρούμε άλλες απαντήσεις για τον καθημερινό εξαναγκασμό στον ανταγωνισμό.
Άλλες απαντήσεις όχι μόνο απέναντι στην νεοφιλελεύθερη διαμάχη, αλλά επίσης και απέναντι στην ιστορική Αριστερά και στα ιστορικά κοινωνικά κινήματα. Επειδή η αλυσίδα των <<φιλανθρωπικών παρεμβάσεων>> και η σύγχυση, ο αποπροσανατολισμός, και ο όχι σπάνια ο ανοιχτός αντιδραστικός χαρακτήρας των αντιστάσεων ενάντια στον ηγεμονικό, ιμπεριαλιστικό πόλεμο, αποδείχνουν ακατάθετα, πως η διεθνή αλληλεγγύη - το Α και το Ω κάθε χειραφετημένης πρωτοβουλίας - σήμερα δεν μπορεί να θεωρηθεί πλέον χωρίς προβλήματα σαν ενότητα των αριστερών του Βορρά με τις επαναστάσεις του Νότου.
Συνάμα δεν μπορεί πλέον η καθημερινή <<τοπική>> αντίσταση κατά της εκμετάλλευσης και του αποκλεισμού να δικαιολογηθεί μόνο σαν η βασική ταυτότητα μιας <<παγκόσμιας ταξικής κατάστασης>> της εκμετάλλευσης. Επίσης ο ισχυρισμός των Νέων Κοινωνικών Κινημάτων, ότι έχουν διαφορετική πείρα με την πατριαρχική και ρατσιστική κυριαρχία δεν αρκεί. Κατά του ισχυρισμού αυτού μιλάει η βαθειά ανασφάλεια για το επιζείν και η απομονωτική διάσπαση όλων των Κοινωνικών συλλογικοτήτων. Και τούτο όχι μόνο επειδή σαν να μην υπήρχε όπως και πριν η ειδική ταξική εκμετάλλευση ή η πατριαρχική ή η ρατσιστική κυριαρχία, αλλά επειδή η εκμετάλλευση των τάξεων διαλύθηκε σε μια υψηλόβαθμη διαφοροποιημένη ιεραρχία της εκμετάλλευσης και η <<διαφορά>> και η <<υποκειμενικότητα>> μεταβλήθηκαν σε αγωνιστικές έννοιες των νεοφιλελευθέρων Kommandos, με τα οποία και στα οποία οι άνθρωποι αλληλοκυνηγιώνται στον ανταγωνισμό για το επιζείν. Η τάξη ορίζεται μέσω του ταξικού αγώνα. Καθήκον των αριστερών είναι, να αναγνωρίσουν τις υπάρχουσες προϋποθέσεις ενός δυνατού μαζικού ξεκινήματος και να το αρθρώσουν σε ένα πολιτικό σχέδιο. Το να θέλεις να απονομιμοποιήσεις την κυριαρχία του κεφαλαίου, τον νεοφιλελευθερισμό, δηλαδή και τους G8 σημαίνει στις επίκαιρες περιπτώσεις γι΄ αυτό συνάμα σε πρώτη και τελευταία συνέπεια, πρέπει να ανακαλύψεις την Αριστερά και τα κοινωνικά κινήματα εκ νέου.

Το κίνημα των Κινημάτων

H κινητοποίηση ενάντια στην G8 στο Heiligendamm μπορεί να στηριχθεί στις εμπειρίες που έχουν αποχτηθεί στο Seattle, στη Γένοβα και τη Φλωρεντία, αλλά ακόμα στο Caracas, στο
La Paz και τώρα τελευταία στην Oaxaca. Σε αυτές τις εμπειρίες βασίζονται πρωτοβουλίες οι οποίες αντιπαραθέτουν στη συστηματική αφαίρεση των δικαιωμάτων, μια παγκοσμιοποίηση των κοινωνικών, πολιτιστικών, οικονομικών και πολιτικών δικαιωμάτων σαν διεθνή ανθρώπινα δικαιώματα και σε αυτό αρχίζουν με το αναπόφευκτο δικαίωμα της ελεύθερης μετακίνησης και παραμονής. Αυτές οι πρωτοβουλίες εφάπτονται τόσο με τις αντιστάσεις ενάντια στην στρατιωτική απομόνωση των Μητροπόλεων και τον γενικό ιμπεριαλιστικό πόλεμο της παγκόσμιας τάξης, όσο με εκείνων ενάντια στην καθημερινή σκλήρυνση του εκμεταλλευτικού και εργασιακού καθεστώτος. Εκεί που διασταυρώνονται αυτοί οι αγώνες εγείρεται παντού το δικαίωμα ύπαρξης και ζωής χωρίς αντιπαροχή, ακόμα και όχι χωρίς αντιφάσεις και μέχρι σε ένα βαθμό βασανιστικές προστριβές, το όποιο αίτημα π.χ. υλικά επικεντρώνεται σε χρηματικό ποσό για την επιβίωση όλων, αλλά γενικά επιτίθεται στην κεφαλαιοποίηση των ορών ζωής και στον εξαναγκασμό στην μισθωτή εργασία.
Σε αυτό το δικαίωμα στη ζωή χωρίς αντιπαροχές ανήκει και το αίτημα για την αντίστροφη της συρροής των πρώτων υλών και των κοιτασμάτων από το Βορρά προς τον Νότο, το οποίο απαιτεί σαν πρώτο βήμα την άφεση χωρίς προϋποθέσεις όλων των χρεών σε ολόκληρο το Νότο και πληρωμές για την αποκατάσταση των ζημιών από την αποικιακή και ιμπεριαλιστική εκμετάλλευση.
Στη ριζοσπαστικοποίηση , την πλάτυνση και την ανάπτυξη όλων αυτών των πρωτοβουλιών
πρέπει - και αυτό είναι απαραίτητο - να τεθεί τελικά και το θέμα των << παλαιών>> προβλημάτων της κυριαρχίας και της ιδιοκτησίας και αυτά να τεθούν σαν Παγκόσμια κοινωνικά θέματα και έτσι με το ερώτημα της ρήξης με το σύστημα να φέρουμε επί τάπητος την ταξικοκυριαρχικά, πατριαρχικά, ρατσιστικά και ιμπεριαλιστικά κωδικοποιημένη ατομική ιδιοκτησία. Επειδή πάντα ο κόσμος δεν είναι τίποτα άλλο, από αυτό που δημιούργησε η ιστορία των κοινωνικών αγώνων. Η απελευθερωμένη ζωή μπορεί να βιωθεί μόνο στον ορίζοντα του ξεπεράσματος όλων των κυριαρχικών σχέσεων.

Το κοινό

Εμείς μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτή την ευκαιρία σαν κοινή, δική μας ευκαιρία. Με το <<Εμείς>> δεν θεωρούμε εμείς μόνο τις ομάδες και τα Projekt της Παρεμβατικής Αριστεράς. Το <<Εμείς>> δεν είναι μόνο τα διάφορα φάσματα της κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Το <<Εμείς>> θα πει αυτό το οποίο ονομάζει κανείς μετά το Seattle <<το κίνημα των κινημάτων>>. Το <<Εμείς>> θα πει μια γενική συγκυρία από χειραφετημένες πολιτικές η οποία να φτάνει πέρα από την Αριστερά και πέρα από τα παλιά και νέα κοινωνικά κινήματα. Επειδή αν πλέον όλες οι μορφές της ζωντανής εργασίας στην Παγκόσμια αγορά είναι κοινωνικά παραγωγικές, δηλαδή να παράγουν μαζί, έχουν έτσι εξ ίσου μαζί τη δυνατότητα να αντισταθούν στην κυριαρχία του κεφαλαίου. Η Οργάνωση ίσων ευκαιριών στην αντίσταση και εκεί μέσα να βρεθεί το κοινό, θα γίνει σήμερα κάτι άλλο και κάτι περισσότερο από εκείνο που ονομαζόταν πριν <<συμμαχία>> ή << Block>>. Σήμερα δεν υπάρχει ούτε ένα βιομηχανικό προλεταριάτο, το οποίο στα σχέδια των εργατικών κομμάτων ήταν η μοναδική τάξη, που μπορούσε να αγωνιστεί ενεργά ενάντια στο κεφάλαιο, ούτε είναι τα κινήματα <<προστάδιο>> και <<μαζικό προτσές>> μιας αριστεράς, που θα ήταν η πρωτοπορία της, ούτε αντικαθιστούν τα κινήματα στην πολλαπλότητα τους και τον αυθορμητισμό τους, αυτό που σαν <<Αριστερά>> διαφέρει από αυτήν, ούτε αποφεύγεται η πάλη ανάμεσα στους διαφορετικούς τρόπους του να είσαι αριστερός. Και όμως αυτό το προτσές δεν αποσκοπεί στην τελευταία ενοποίηση ούτε στον τελικό διαχωρισμό. Για μια ερχόμενη Αριστερά δεν θα είναι η επικοινωνία των πρωτοβουλιών και των αγώνων, ένα μέσο για ένα σκοπό που βρίσκεται εκτός αυτής, αλλά το μέσο το οποίο θα είναι το ίδιο σκοπός για την κατασκευή του μαζικού, του κοινού. Οπωσδήποτε αυτό θα γίνει αποτελεσματικό μόνο στο πρακτικά δοκιμασμένο παιγνίδι των διαφορών, στην ανοιχτή και αλληλέγγυα συγκυρία των διαφορών του και στην ουσιαστική παρέμβαση στο κοινωνικό, πες: κυριαρχικές σχέσεις.

Πριν τη συνοδό κορυφής, μετά τη συνοδό κορυφής

Μια παγκόσμια διέξοδος στην Παγκόσμια governance του κεφαλαίου, του πατριαρχισμού και του ρατσισμού είναι το ζήτημα μιας μαζικής, δηλαδή μιας καθαυτής πολλαπλής, διαφορετικής αντιπάλου δύναμης εν κινήσει Σε αυτό το κίνημα να παρέμβεις αριστεροριζοσπαστικά, δεν είναι ρητορικό θέμα, αλλά μια πρακτική σύνδεση των αγώνων, η οποία αποσκοπεί στη ριζοσπαστικοποίηση. Σε αυτήν την κινητοποίηση ενάντια στη σύνοδο κορυφής G8 μπορούν και πρέπει κατά τη γνώμη μας να επικοινωνήσουν μαζί τους οι δραστηριοποιημένοι των κοινωνικών διαμαρτυριών, τα κινήματα του περιβάλλοντος και της ειρήνης, οι αριστεροί των συνδικάτων και των αγωνιστών για τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι αυτοοργανώσεις των μεταναστών, τα δίκτυα κατά την παγκοσμιοποίηση και τα διάφορα ρεύματα των αριστερών. Σε αυτό ανήκει η δική μας παρέμβαση, σαν μια τάση ανατίναξης του συστήματος και για αυτό αριστεροριζοσπαστική παρέμβαση. Το μέτρο της επιτυχίας ανήκει κατά πρώτον στην αλληλεγγύη μεταξύ αυτών που θα πάρουν μέρος, στην διαφάνεια της αντιπαράθεσης, στην εμπιστοσύνη στις συμφωνίες, στην αμοιβαία αποδοχή και στο σεβασμό στις μεθόδους έκφρασης και των ενεργειών. Εξαρτάται όμως και από αυτό, και αυτό δεν είναι αντίφαση, που γράψαμε στην αρχή: η άρνηση των G8, του νεοφιλελευθερισμού, της παγκόσμιας κυριαρχιας του κεφαλαίου σε μια μαζική απόκρουση και ανταρσία στους δρόμους του Rostock και μπροστά στους φράκτες του Heiligendamm, για να γίνει γνωστό σε όλον τον κόσμο. Για αυτό παίρνουμε εμείς μέρος σε όλες τις διαδηλώσεις, τις ενέργειες και τις δραστηριότητες κατά των G8. Γι΄ αυτο θέλουμε να καταλήξει η άφιξη των Πρωθυπουργών και των Αρχηγών Κρατών σε μια μεγάλη αποτυχία. Για αυτό είμαστε στο " Block G8"στο οποίο θα συγκεντρωθούν πολυάριθμες ομάδες με διαφορετικές παραδόσεις διαμαρτυρίας και αντίστασης, για να μπλοκάρουν κατά χιλιάδες αποτελεσματικά τη συνάντηση των G8 με μια αλληλέγγυα ενέργεια ενός μαζικού Ya Basta! Φτάνει πλέον! Για αυτό καλούμε όλους και όλες να φτιάξουν σε όλες τις πόλεις και τις περιφέρειες συμμαχίες και δίκτυα πέρα από τα διάφορα φάσματα, τα οποία να ενώνουν τις τοπικές αντιπαραθέσεις με τους παγκόσμιους αγώνες: την καθημερινότητα μιας άλλης παγκοσμιοποίησης, ενός άλλου κόσμου, ο οποίος ανατέλλει ήδη στους αγώνες μας. Join the winning side!

Παρεμβατική Αριστερά, Δεκέμβρης 2006
Interventionalistische Linke, Dezember 2006<7i>